her gün biri ölüyor burada

haftanın her günü birileri

her gün bir ölüye yazılıyor

sonra onunla anılıyor gün

 

zorlu bir hayat anlayacağın

nefes kesen bu taşlı yokuş

olanlar ve ölenler arasında

dar bir koridor eprimiş

 

harflerden bir masalmış

güya bu mişli zaman

başımın üstünde dönen

“bak bir masal geçti abi” dedi

dizleri bereli çocuk

döküldü tüyleri yüzüme

 

ince nağmeli bir amaneydi

masalın içindeki şarkı

yunanî değil ama arabî

feyruz

dışında kimse yok

ıssızlık

 

burada hava poyraz

saçım teleğim hep uçtu

sessiz, çıplak

kocamış bir ağaç

zor bir ihtimâl olsa da gövden

şapkalı seslendim ben yine

dün gece son harfini